Ratusze, szkoły czy szpitale w dwudziestoleciu międzywojennym pełniły nie tylko funkcje użyteczne, ale także zachwycały swoimi bryłami. Ten zachwyt podziela Michał Pszczółkowski, który w książce Architektura użyteczności publicznej II Rzeczypospolitej 1918-1939. Forma i styl opowiada, dlaczego architektura sprzed lat jest niezwykłą hybrydą tradycji i nowoczesności. Autor omawia najważniejsze budynki publiczne powstałe pomiędzy dwiema wojnami światowymi. Szczególną uwagę zwraca na gmachy wybudowane na kresach wschodnich, które przez wiele lat były zapomniane ze względu na powojenną sytuację polityczną, a z pewnością zasługują na uwzględnienie w dziejach architektury polskiej. Przedstawiając kolejne przykłady, kreśli opowieść, z której wyłania się tło historyczne – każdy gmach miał manifestować stabilność i potęgę państwa polskiego.