Gdy zacząłem malować nie myślałem o wernisażach – cieszyłem się, że maluję. Teraz cieszę się także, że mam wernisaże, a gdy zapytano mnie w czasie wręczania jednej z nagród, dlaczego maluję – powiedziałem: „Maluję, aby pokazać moje obrazy tu, aby pokazać w Polsce, aby pokazać na świecie”.

Adam Palatyński (1973–2016) był amatorem, który poświęcił życie pasji do sztuki. Niezaspokajalna potrzeba tworzenia pchała go do malowania obrazów, w których zawierał całą swą osobowość i stosunek do świata: kompozycji o bezkompromisowej formie, dynamicznej kresce, żywiołowej kolorystyce i emocjonalnym charakterze. Uwieczniał w nich zarówno swój zachwyt nad pięknem pozornie prozaicznej rzeczywistości, jak i chęć dotknięcia transcendencji. Prace Palatyńskiego były wyróżniane i nagradzane, wystawiane na wielu wystawach (grupowych i indywidualnych), przede wszystkim w rodzinnej Łodzi. Jednak jego działalność artystyczna była motywowana nie tyle dążeniem do sławy czy uznania, lecz czystą przyjemnością tworzenia, którą chciał dzielić się z odbiorcami.